Antoni Barwiński

Barwiński był pierwszym zawodnikiem Tarnovii, który zdobył powołanie do reprezentacji Polski. Jego debiut miał miejsce 19 lipca 1947 roku w meczu z Rumunią, podczas gdy trenował go Wacław Kuchar, a drużynę prowadził kapitan Henryk Reyman. Co ciekawe, zaskoczony jego talentem zajął miejsce w kadrze po legendarnym Władysławie Szczepaniaku.

Rok 1947 okazał się także przełomowy dla Tarnovii, która awansowała do I ligi. W elitarnych rozgrywkach Barwiński wystąpił w 26 meczach, zdobywając 2 bramki. Mimo wysiłków drużyny, Tarnovia zakończyła sezon na 11. miejscu i musiała pożegnać się z najwyższą klasą rozgrywkową.

W trakcie swojej kariery reprezentacyjnej, Barwiński rozegrał 17 spotkań w latach 1947-1950. Jego debiut był zaledwie pierwszym z wielu występów, w tym m.in. w meczach przeciwko Jugosławii, Bułgarii, Czechom, Danii, Węgrom, Rumunii oraz Finlandii. Ostatni raz na boisku w barwach reprezentacji pojawił się 4 czerwca 1950 roku, choć w jesieni tego samego roku pełnił rolę rezerwowego podczas spotkania z Bułgarią.

Oprócz sukcesów z Tarnovią, Barwiński miał także szansę grać w drugim tarnowskim klubie, Unii, co podkreśla jego znaczenie w lokalnym futbolu. Jego osiągnięcia i wkład w rozwój sportu w Tarnowie pozostaną nieocenione przez wiele lat.