Roman Juryś

Jego życie osobiste również miało swoje znaczenie, jako że był ojcem Julii Juryś, urodzonej w 1946 roku. Pochodził z rodziny żydowskiej, był synem zegarmistrza Abrahama Schachta. Po ukończeniu podstawówki w 1926 roku rozpoczął pracę w warsztacie papierniczym, a w 1928 roku zdał egzamin końcowy i rozpoczął naukę w warszawskim seminarium nauczycielskim. Od tego momentu zaangażował się w działalność polityczną, stając się aktywnym członkiem Związku Młodzieży Socjalistycznej Szkół Średnich oraz Związku Młodzieży Komunistycznej (ZMK).

Juryś miał na swoim koncie wiele aresztowań związanych z jego działalnością polityczną. Po wyrzuceniu ze szkoły średniej wrócił do Jaśła, gdzie objął stanowisko kierownika magazynu handlowego. W 1930 roku został aresztowany i skazany na rok więzienia za swoją działalność w Związku Komunistycznym. Po odbyciu kary zyskał jeszcze większe zaangażowanie w Komunistycznej Partii Polski (KPP), gdzie działał w jej różnych strukturach.

W 1936 roku uczestniczył w organizowaniu strajków, co doprowadziło do jego kolejnego aresztowania i skazania na karę więzienia. Po wyjściu z więzienia w 1938 roku osiedlił się w Warszawie jako księgowy w przedsiębiorstwie transportowym. W obliczu II Wojny Światowej i późniejszego ataku Niemiec na ZSRR, wstąpił do Armii Czerwonej i dwukrotnie został ranny. Po opuszczeniu wojska działał jako księgowy oraz dyrektor Domu Inwalidów Wojennych w Leninabadzie.

Po wojnie, w 1944 roku, Juryś zaczął pełnić istotną rolę w Polskiej Partii Robotniczej (PPR), stając się redaktorem naczelnym „Wolnej Polski”, organu prasowego Związku Patriotów Polskich (ZPP). Jego kariera literacka rozkwitła w czasach stalinowskich, gdzie publikował artykuły wspierające ówczesną linię polityczną. Po rozwiąaniu ZPP w 1946 roku, Juryś wrócił do kraju, gdzie zajął się redagowaniem gazet takich jak „Głos Ludu” oraz „Trybuna Ludu”.

Jego prace charakteryzują się propagandowym podejściem oraz opisywaniem procesów politycznych tamtych lat. Po 1956 roku stopniowo wycofywał się z polityki w stronę publicystyki, co zaowocowało jego zaangażowaniem w współtworzenie różnych czasopism. Juryś został odznaczony za swoje zasługi, m.in. Orderem Sztandaru Pracy oraz Medalem 10-lecia Polski Ludowej. Poza działalnością publicystyczną, pozostawił również po sobie fragmenty wspomnień publikowanych w kilku zbiorach.

Ostatecznie, Roman Juryś znalazł swoje miejsce spoczynku na cmentarzu Północnym w Warszawie, co jest symbolicznym zakończeniem życia człowieka, który był świadkiem i uczestnikiem wielu kluczowych wydarzeń w historii Polski.