Roman Kostikow

---

Życiorys

Roman Kostikow przyszedł na świat 1 lutego 1901 roku w Jaśle, gdzie rozpoczął swoją edukację. Uczył się w C. K. Gimnazjum w Jaśle, a jako uczeń VIII klasy, na przełomie lat 1918 i 1919, przyłączył się do walk w wojnie polsko-ukraińskiej. W 1919 roku, będąc już wojskiem, ukończył tę szkołę, zdając egzamin maturalny.

Po długim procesie edukacji, 27 maja 1923 roku osiągnął kapłaństwo w Przemyślu oraz uzyskał tytuł magistra teologii. Następne pięć lat spędził jako wikariusz i katecheta w polskich parafiach, głównie w Łańcucie, a od 1926 roku w Błażowej. W 1928 roku został administratorem Parafii Matki Bożej Szkaplerznej w Kąkolówce, gdzie później objął funkcję proboszcza, którą pełnił do 1931 roku.

W 1931 roku, zmieniając kierunek swojej służby, został zwolniony z zajęć w diecezji i przeniesiony do Wojska Polskiego, gdzie awansował na kapelana, uzyskując odpowiednik kapitana ze starszeństwem od 1 lipca 1931 roku, co według innego źródła przypisano z dniem 1 stycznia 1932. Jako kapelan rezerwy, w dniu 27 czerwca 1935 roku powrócił do służby czynnej, zostając zawodowym kapelanem wojskowym z datą starszeństwa 1 stycznia 1932 oraz lokatą pierwszą. Objął funkcję kapelana garnizonu w Wilnie, a później przeniesiono go do Sanoka, gdzie do 1939 roku zarządzał nową parafią wojskową pod nazwą Chrystusa Króla, która została ustanowiona przy 2 pułku Strzelców Podhalańskich. W latach 30. zajmował się organizowaniem kwatery dla poległych żołnierzy na cmentarzu w Sanoku i został awansowany na starszego kapelana (majora) z dniem 19 marca 1939 roku. Został również odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi przed rokiem 1939.

W obliczu wybuchu II wojny światowej, Kostikow dostał się do niewoli niemieckiej po kampanii wrześniowej w 1939 roku. Jego życie stało się trudne, podczas gdy był przetrzymywany w niemieckich obozach jenieckich, takich jak Oflag VII A Murnau, Oflag VI E Dorsten, Oflag VI B Dössel oraz Oflag X C Lubece, w latach 1939-1945. Po swoim oswobodzeniu, pełnił rolę naczelnego kapelana obozu w Dössel, a następnie objął stanowisko dziekana I Korpusu Armii Brytyjskiej w Niemczech.

Po wojnie, w grudniu 1945 roku, objął posługę w kościele św. Michała Archanioła w Nowej Soli na Ziemiach Odzyskanych. Od 25 lipca 1946 roku pełnił funkcję proboszcza w parafii św. Michała Archanioła, gdzie z pasją i zaangażowaniem budował nową wspólnotę. W 1946 roku, wzmacniając strukturę duchową tego regionu, podjął inicjatywę zaproszenia kapucynów, aby rozwiązać problem braku dostatecznej liczby duchownych. Kapucyni przybyli do wcześniej ewangelickiego Kościoła św. Antoniego oraz współpracowali z jego parafią.

Pełnił także funkcję dziekana dekanatu kożuchowskiego. Jego życie zakończyło się 14 lutego 1950 roku na ulicach Wrocławia, a już 17 lutego tego samego roku został pochowany na cmentarzu przy kościele w Nowej Soli.

---

Oceń: Roman Kostikow

---