Adam Fedorko

---

Życiorys

Adam Fedorko urodził się w 1899 roku, a jego droga życiowa jest przykładem poświęcenia i służby wojskowej. W 1917 roku zakończył edukację w gimnazjum w Jaśle, a dwa lata później zdał maturę. Już w 1917 roku, 12 lutego, został powołany do armii austriackiej i trafił do 32 pułku strzelców, a później, w maju tego samego roku, przeniesiono go do 46 pułku artylerii polowej. Podczas swojej służby, w Wiedniu, ukończył szkołę oficerów rezerwy artylerii, co postawiło go w znaczącej pozycji jako młodego żołnierza. Od grudnia 1917 trwająca wojna zmusiła go do służby na froncie rosyjskim i włoskim, gdzie awansował na stopień kaprala.

W 1918 roku, pomimo ciężkiej choroby jaką była malaria, Fedorko wciąż był zaangażowany w działania wojenne, a do końca wojny spędził czas w szpitalach w Trieście i Budziejowicach. Po zakończeniu rekonwalescencji, 5 grudnia 1918, wstąpił do Wojska Polskiego. W swojej karierze wojskowej był instruktorem w kompanii uzupełniającej w Jaśle, a od 6 stycznia 1919, jako działonowy 3 baterii, w 3 pułku artylerii polowej.

W maju 1919 roku, zyskał tytuł podchorążego i zaczął dowodzić plutonem. Doświadczenie wojskowe zdobywał w kolejnych jednostkach, w tym 4 pułku artylerii polowej, pełniąc różne funkcje, w tym dowódcy plutonu. W marcu 1920 roku otrzymał mianowanie na podporucznika. Od 1 stycznia do 2 marca 1921 roku przeszedł szkolenie w Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu, a po jego zakończeniu powrócił do swoich poprzednich obowiązków.

Po zakończeniu działań wojennych Adam Fedorko kontynuował służbę w 4 pułku artylerii polowej, a od 3 maja 1922 roku miał zaszczyt służyć jako porucznik. W kolejnych latach prócz dowodzenia baterią, odgrywał kluczowe role jako komendant szkoły podoficerskiej oraz dowódca drużyny łączności. Z dniem 28 sierpnia 1925 roku przeniesiony do 9 dywizjonu artylerii konnej, gdzie rozwijał swoje umiejętności, awansując na kapitana.

W 1930 roku objął stanowisko instruktora w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii. Jego kariera rosła, aż do momentu, gdy 1 stycznia 1935 roku awansował na majora, obejmując dowództwo dyonu w 13 dywizjonie artylerii konnej. W 1939 roku, będąc dowódcą III dyonu 30 pułku artylerii lekkiej, brał udział w kampanii wrześniowej, uczestnicząc w obronie Modlina.

Po ciężkich zmaganiach wojennych, został wzięty do niewoli niemieckiej i przez wiele lat, aż do 1945 roku, przebywał w obozach wojennych. Po wojnie, w 1945 roku, Adam Fedorko związał się z 2 Korpusem Polskim. Po demobilizacji w 1947 roku wrócił do Polski, osiedlając się w Zaryniu.

W 1948 roku zajął stanowisko administratora majątku w Dębnicy Kaszubskiej, a później przeniósł się do Słupska, gdzie od 15 września 1949 roku zajmował się sprawami związanymi z Państwowymi Gospodarstwem Rolnym. Kolejne lata jego kariery zawodowej obejmowały pracę w Rejonie Przemysłu Leśnego w Słupsku, gdzie pełnił różne funkcje kierownicze aż do osiągnięcia wieku emerytalnego. Po zakończeniu aktywnego życia zawodowego, osiedlił się w Gdańsku, gdzie zmarł 27 grudnia 1971 roku.

Ordery i odznaczenia

Wśród odznaczeń, które otrzymał Adam Fedorko, znajdują się:

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari,
• Krzyż Walecznych,
• Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1928).

---

Oceń: Adam Fedorko

---