Czesław Obtułowicz

Wojsko i służby mundurowe

Czesław Tomasz Obtułowicz, urodzony 28 grudnia 1898 roku w Jaśle, to postać, która zapisała się w historii jako pułkownik artylerii Wojska Polskiego. Jego życie toczyło się przez wiele lat, aż do 29 grudnia 1979 roku, kiedy to zmarł w Londynie.

Czesław Obtułowicz był nie tylko wojskowym, ale również symbolem wielu wartości, które są istotne w kontekście historii Polski.

Życiorys

Czesław Obtułowicz, urodzony 28 grudnia 1898 roku w Jaśle, był synem Czesława. Jego militarną karierę rozpoczął w czasie I wojny światowej, kiedy to służył w Legionach Polskich. Po zakończeniu konfliktu zbrojnego, jako były oficer Legionów oraz c. i k. Armii, dołączył do Wojska Polskiego, gdzie został zatwierdzony w stopniu podporucznika.

W listopadzie 1918 roku brał udział w obronie Lwowa podczas trwającej wówczas wojny polsko-ukraińskiej. W stopniu podporucznika pełnił służbę w 9 pułku artylerii polowej podczas wojny polsko-bolszewickiej. Za swoje zasługi otrzymał Order Virtuti Militari.

W dniu 1 czerwca 1919 roku awansował na stopień porucznika artylerii, a w 1923 roku był już oficerem 9 pułku artylerii polowej. Wkrótce później, bo 1 lipca 1923 roku, uzyskał awans na kapitana artylerii. Obowiązki służbowe pełnił głównie w 17 pułku artylerii polowej, a 2 grudnia 1930 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1931 roku oraz 36. lokatą w korpusie oficerów artylerii.

Na początku 1930 roku otrzymał wyznaczenie na stanowisko dowódcy dywizjonu, a w czerwcu 1934 roku został kwatermistrzem. W listopadzie 1935 roku przeniesiono go do 26 pułku artylerii lekkiej w Skierniewicach, na pozycję dowódcy III dywizjonu, gdzie służył do 1937 roku. 19 marca 1938 roku awansował na stopień podpułkownika, zajmując 28. lokatę w korpusie oficerów artylerii. Do sierpnia 1939 roku sprawował funkcję I zastępcy dowódcy 11 pułku artylerii lekkiej w Stanisławowie.

Po wybuchu II wojny światowej w 1939 roku dowodził 11 pułkiem artylerii lekkiej w kampanii wrześniowej. Niestety, został aresztowany przez sowietów i uwięziony. Po odzyskaniu wolności, wstąpił do formowanych Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR.

Od 1 października 1941 roku do 9 stycznia 1942 roku piastował stanowisko dowódcy 6 pułku artylerii lekkiej, a następnie pełnił funkcję dowódcy artylerii dywizyjnej 6 Lwowskiej Dywizji Piechoty. W okresie od 7 kwietnia 1942 do 3 maja 1947 roku ponownie dowodził 6 pułkiem artylerii lekkiej, w międzyczasie awansując na pułkownika. Jego kariera wojskowa obejmowała także udział w kampanii włoskiej, a szczególnie w bitwie pod Monte Cassino.

Po wojnie Obtułowicz pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii, gdzie zmarł 29 grudnia 1979 roku w Londynie.

Ordery i odznaczenia

Czesław Obtułowicz został odznaczony wieloma prestiżowymi medalami oraz wyróżnieniami za swoje zasługi. Jego osiągnięcia i odwaga zostały nagrodzone w następujący sposób:

  • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (przed 1923),
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (3 maja 1976),
  • Krzyż Walecznych (przyznany pięciokrotnie, przed 1923),
  • Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie: 18 marca 1932, 1978),
  • Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino nr 21399.

Przypisy

  1. 6 Pułk Artylerii Lekkiej - krzyz.montecassino.eu [dostęp 30.01.2022 r.]
  2. Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 21.09.2020 r.]
  3. W publikacji „Dziennika Ustaw RP” z 1978 wskazano odznaczenie Złotym Krzyżem Zasługi po raz pierwszy. Komunikat o nadaniu Złotego Krzyża Zasługi. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 5, s. 33, 31.12.1978 r.
  4. Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 6, s. 24, 31.12.1976 r.
  5. Obsada etatowa 9 kwietnia 1945: A. Blum i inni: Artyleria polska. Bitwa o Bolonię 1945. s. XXIV.
  6. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 160.
  7. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 729.
  8. Kuprianis 2010 ↓, s. 575.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 150.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 94.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 3 grudnia 1930 roku, s. 330.
  12. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 684.
  13. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 184.
  14. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 391, 462.
  15. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 745.
  16. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 668.
  17. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 822.
  18. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 731.
  19. Nowak 1929 ↓, s. 40.
  20. Wykaz oficerów 1920 ↓, s. 83.
  21. Żałobna karta. „Biuletyn”. Nr 38, s. 97, Czerwiec 1980. Koło Lwowian w Londynie.

Oceń: Czesław Obtułowicz

★★★★★
Średnia ocena:4.78 Liczba ocen:7