Włodzimierz Ludwik Szewczuk, urodzony 2 kwietnia 1913 roku w Jaśle, to postać o znaczącym wkładzie w dziedzinę psychologii w Polsce. Swoje życie zawodowe dedykował badaniom oraz praktyce w tej fascynującej dziedzinie nauki.
Niestety, odszedł 4 lutego 2002 roku, pozostawiając po sobie dziedzictwo, które wciąż inspiruje kolejne pokolenia psychologów.
Życiorys
Włodzimierz Szewczuk był osobą aktywnie zaangażowaną w życie publiczne oraz naukowe w Polsce. W latach 1945–1948 był członkiem Polskiej Partii Robotniczej (PPR), a od 1948 roku przynależał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR). W okresie między 1967 a 1981 rokiem pełnił funkcję członka Komisji Kontroli Partyjnej PZPR w Krakowie, a w latach 1976–1981 był jej zastępcą przewodniczącego.
Warto zaznaczyć, że w latach 1960–1983 Szewczuk był profesorem Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie w latach 1968–1981 piastował stanowisko dyrektora Instytutu Psychologii. Jego badania skupiały się na takich dziedzinach jak psychologia pamięci, myślenia, osobowości oraz przebiegu życia ludzkiego. Dodatkowo Szewczuk angażował się w problemy teoretyczno-historyczne i był autorem wielu prac naukowych, a także redaktorem i współautorem popularnego Słownika psychologicznego, którego pierwsza edycja ukazała się w 1979 roku, a druga w 1985.
W 1983 roku jako konsultant Służby Bezpieczeństwa (SB) uczestniczył w kreowaniu strategii manipulacji śledztwem dotyczącym Grzegorza Przemyka, tragicznie zmarłego młodzieńca. Współpraca ta obejmowała promowanie narracji, że doniesienia o brutalności milicji wobec Przemyka były próbą skłócenia społeczeństwa z władzą. Szewczuk atakował również reputację ofiary oraz jej rodziny i świadków zdarzenia, co miało na celu zdyskredytowanie ich w oczach opinii publicznej.
Był aktywnym członkiem Komitetu Nauk Psychologicznych Polskiej Akademii Nauk i autorem ponad 20 książek naukowych, które przyczyniły się do rozwoju wiedzy w dziedzinie psychologii. Po jego śmierci, Włodzimierz Szewczuk został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie, w kwaterze XXVIIIC-2-3,4.
Publikacje
Włodzimierz Szewczuk to uznany psycholog, którego prace miały znaczący wpływ na rozwój psychologii w Polsce. Poniżej znajdują się jego najważniejsze publikacje:
- Teoria postaci i psychologia postaci (1951),
- Psychologia zapamiętywania (1957),
- Psychologia człowieka dorosłego (1959),
- Psychologia. Zarys podręcznikowy (t. 1–2 1962–1966),
- Wielki spór o psychikę (1972),
- Sumienie. Studium psychologiczne. Warszawa 1988. ISBN 83-05-11711-1,
- Osiem szkiców do teorii osobowości (1990),
- Psychologia (1990).
Ordery i odznaczenia
Włodzimierz Szewczuk był osobą, która zdobyła liczne odznaczenia za swoje wyjątkowe osiągnięcia i pracę. Jego dorobek obejmuje wyróżnienia, które odzwierciedlają zaangażowanie w rozwój edukacji oraz obronności kraju.
- Order Sztandaru Pracy I klasy,
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski,
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
- Złoty Krzyż Zasługi,
- Medal 30-lecia Polski Ludowej,
- Medal 40-lecia Polski Ludowej,
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (15 stycznia 1955),
- Medal „Za zasługi dla obronności kraju”,
- Medal Komisji Edukacji Narodowej,
- Medal im. Ludwika Waryńskiego (1988),
- Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL”,
- Odznaka „Zasłużony dla Polskiego Towarzystwa Psychologicznego” (1980).
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Aleksandra Leśnodorska | Eugenia Bock | Zygmunt Kukulski | Andrzej Oberc | Urszula Rychlewska | Hugo Steinhaus | Józef Oberc | Bartłomiej z Jasła | Michał Teodor Mendys | Jan Tutaj | Karol Myśliwiec | Grzegorz Juszczyk | Andrzej Bałanda | Józef Burbelka | Jadwiga Bojanowska | Jerzy Józef Sobczak | Paweł Oberc | Anna Bogdanowicz | Cecilia Krieger | Michał Lisowski (harcmistrz)Oceń: Włodzimierz Szewczuk